Cranberry | droogpluk, extra groot / Veenbessen / Cranberries / Ocean Spray / USA / teelt: traditioneel / zakje 250Gram

Cranberry ook wel Veenbessen genoemd staan bekend om de gezondheidsvoordelen die ze bieden. De kleine, zure bessen zijn rijk aan vitamine C en bevatten grote hoeveelheden pectine, een polysaccharide dat dikker wordt bij verhitting. Ze zijn een goede bron van voedingsvezels en mangaan en bevatten vitamine E, koper en kalium. Veenbessen hebben een hoog gehalte aan polyfenolen en fytonutriënten, die de schil van de bessen hun intense rode kleur geven. Deze verbindingen bieden antioxiderende en ontstekingsremmende voordelen. Onderzoek heeft aangetoond dat de proanthocyanidinen aanwezig in Cranberries helpen voorkomen dat bacteriën zich aan de wand van de maag en urinewegen vasthechten. Om de maximale gezondheidsvoordelen van Cranberries te verkrijgen, moeten ze worden gegeten in een niet-verwerkte vorm.

Cranberry's zijn ronde, langwerpige vruchten van 1,5 centimeter groot. Ze groeien op lage, bossige struiken met ovale blaadjes, en hebben ongeveer 16 maanden nodig om te rijpen. De bessen rijpen van groen naar wit en vervolgens naar een glanzend, scharlakenrood. Het stevige vlees is helder, romig wit en heeft een heldere textuur. Er zijn vier kleine luchtbellen in het midden van elke bes, die het drijfvermogen en veerkracht geven. Dit leverde hen een tijd de naam "Bounceberry" op. Cranberry's hebben een bittere en zure smaak. Verse cranberry's moeten niet alleen stevig aanvoelen, maar stuiteren veerkrachtig omhoog als je ze laat vallen. 

Verkrijgbaarheid
van de vroege herfst (vers) tot in de wintermaanden (ingevroren).

Gebruik
Cranberry's kunnen geheel, vers of gekookt gebruikt worden. Was de bessen en gooi ze weg als ze zacht, verschrompeld of plakkerig zijn. Ze kunnen in zijn geheel gedroogd of ingevroren worden en worden commercieel ingeblikt of verwerkt tot vruchtensappen en sauzen. Hele cranberry's worden meestal gekookt, samen met suiker en soms citrus of andere wintervruchten, en verwerkt tot een saus of chutney. De zuurgraad van de bessen complimenteert zowel hartige als zoete gerechten. Cranberrysaus kan worden toegevoegd aan desserts en gebak. Hele bessen kunnen worden gehalveerd en toegevoegd aan dranken zoals sangria, of worden gehakt en toegevoegd aan salades of zachte kazen. Gedroogde veenbessen kunnen worden toegevoegd aan salades, vulling, brood, koekjes en gebak. Bewaar veenbessen in de koelkast gedurende maximaal een week.

Herkomst
Cranberry's zijn botanisch bekend als Vaccinium macrocarpon. Ze zijn een van de weinige variëteiten van cranberry bessen afkomstig uit Amerika, en zijn gerelateerd aan de Europese of "highbrush" cranberry. Cranberry's werden historisch gebruikt voor medicinale doeleinden door de inheemse stammen in Noord-Amerika. Binnen enkele eeuwen was de cranberrytaart een hoofdbestanddeel geworden aan de Amerikaanse Thanksgiving-tafel.

Inwoners in Wisconsin noemden ze 'kraanvogel bessen', naar de roze bloemen van de plant die leek op het hoofd van de sandhill-kraanvogel, die zich vaak tegoed deden aan de bessen. De van nature zure bessen groeien in moerassen, of laaggelegen droge gebieden die worden overspoeld met water, zowel in de winter om het gewas te beschermen, en dan weer in de herfst voor de oogst. Droog oogsten was te bewerkelijk en omdat de bessen in water drijven bleek de "natte oogst" zuiniger en efficiënter te zijn.

Inheemse stammen in de Noordelijke Verenigde Staten en Canada gebruikten Cranberry's voor een groot aantal dingen, van voedsel tot kleurstof, tot medicinale doeleinden. Ze stonden bekend als "Atoca", Sasumuneash en Ibimi-bittere bessen. De bessen waren een bijzonder belangrijk onderdeel van het leven en het bedrijfsleven in het gebied rond de Hudsonbaai, niet alleen voor de inheemse bevolking, maar ook voor de Europeanen die zich daar vestigden en er handel dreven. De bessen werden gebruikt om pemmican te maken, een voorloper van de moderne energiereep. Ze waren gemaakt van gestampte veenbessen, gedroogd hertenvlees en dierlijk vet. De energierijke reep was een van de belangrijkste bronnen van snelle calorieën voor handelaren, reizigers en de lokale stam rond de omgeving van Winnipeg, Manitoba. In 1814 publiceerde de gouverneur van de nabijgelegen Red River Colony de Pemmican Proclamation, in een poging om de voedselvoorraden voor werknemers van de Hudson Bay Company te behouden. Dit leidde tot botsingen met de Métis-stam die een bloeiende pemmican-handel had.

Cranberry's zijn inheems in Noord-Amerika. Lang voordat de Europeanen in Amerika arriveerden, floreerde de plant in het wild in Noordoost-Verenigde Staten en Canada. Cranberry's groeien nog steeds in het wild en zijn genaturaliseerd in andere regio's van het noordelijk halfrond, waaronder Noord-Europa en Noord-Azië. Wisconsin produceert meer dan 60% van de Amerikaanse veenbessen. Vóór de jaren 1960 werden veenbessen met de hand geoogst, wat arbeidsintensief en tijdrovend was. Nat oogsten zorgde voor een revolutie in het teelt- en groeiproces. Hierdoor konden de drijvende bessen drijven op het wateroppervlak voor gemakkelijke oogst. Sommige moerassen in Massachusetts en Wisconsin zijn al meerdere generaties in dezelfde familie. Cranberry-planten groeien het best in zandige, klei-achtige grond en koele klimaten.